شناخت انواع کیستون شبکه

انواع کیستون شبکه را می شناسید؟ یکی از کاربردی‌ترین قطعات شبکه که امروزه دارای کاربردهای زیادی در زمینه‌های مختلف است کیستون نام دارد که اصلی‌ترین وظیفه آن وصل کردن کابل شبکه به سایر قطعات است. در واقع کیستون‌ شبکه قطعاتی هستند که این امکان را فراهم می‌کنند تا بتوانید کابل شبکه را به قطعات و تجهیزات دیگر از جمله روترها، کامپیوترها و … متصل کنید.

​

آشنایی با انواع کیستون شبکه به شما کمک می‌کند تا بتوانید بر اساس کاربرد و نیازی که دارید بهترین گزینه را برای خرید انتخاب کنید.

جک کیستون چیست و جک کیستون برای چه مواردی استفاده می شود؟

جک کیستون، همانطور که از نامش پیداست، به معنای یک ماژول کیستون ذوزنقه ای است. جک کیستون بخش مهمی از شبکه یا مخابرات است که معمولا در صفحه دیواری کیستون، پچ پنل ها و جعبه های نصب سطحی نصب می شود. این یک رابط زن است که در انتقال داده ها استفاده می شود.

جک های کیستون قابل تغییر هستند زیرا اندازه استاندارد 14.5 میلی متر عرض و 16.0 میلی متر ارتفاع دارند. این جک های مدولار کوچک و همه کاره برای کمک به اتصال انواع کابل های اترنت یا کابل های دیگر طراحی شده اند. جک های کیستون دارای پین های مختلف در جلو برای پذیرش انواع مختلف شاخه های مدولار هستند.

جک های کیستون ممکن است ساختار متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال، برخی ممکن است دارای ساختار عبوری با پورت یکسان در جلو و عقب باشند. در حالی که برخی ممکن است یک کانکتور مادگی و یک رابط نر داشته باشند.

چگونه کیستون شبکه را نصب کنیم؟

در حال حاضر معمولاً از کیستون برای دیوارهای داخلی استفاده می شود که علاوه بر محافظت از ماژول ها در برابر آسیب، محیط کابل کشی شبکه را نیز زیبا می کند. اما آیا می دانید چگونه جک کیستون را روی صفحه دیواری کی استون خالی نصب کنید؟ آموزش نصب کیستون شبکه می تواند به شما کمک کند!

قبل از سیم کشی جک کیستون، باید ابزارهای حرفه ای از جمله سیم کش، سیم برش و ابزار پانچ را آماده کنید.

ماژول کیستون یک بسته استاندارد استاندارد شده برای نصب انواع جک های الکتریکی ولتاژ پایین یا کانکتورهای نوری در یک صفحه دیواری کیستون، صفحه صفحه، جعبه نصب روی سطح یا یک پچ پنل است.

ماژول‌های کیستون دارای یک صفحه مستطیلی به عرض 14.5 میلی‌متر در ارتفاع 16.0 میلی‌متر هستند و با زبانه‌های انعطاف‌پذیر در جای خود ثابت می‌شوند. این اجازه می دهد تا آنها را در یک صفحه نصب با سوراخ های مستطیلی به اندازه متناسب، که پورت نامیده می شوند، بچسبانند. بیشتر کیستون ها قابل تعویض و تعویض هستند. این انعطاف پذیری زیادی را در چیدمان و نصب انواع مختلف جک های الکتریکی در یک صفحه یا پانل بدون نیاز به ساخت سفارشی فراهم می کند.

برخی از کیستون ها از یک کانکتور نوع عبوری استفاده می کنند که در آن یک جک هم در قسمت جلو و هم در قسمت عقب وجود دارد. برخی دیگر فقط یک جک در جلو دارند و از مکانیزم متفاوتی برای سیم‌کشی کابل‌های سیگنال به عقب استفاده می‌کنند، مانند یک بلوک mini 110، یک اتصال عایق جابجایی، یا یک اتصال چین و یا لحیم کاری.

آشنایی با پچ کوردهای اترنت در شبکه های مدرن

در حالی که ویژگی‌های مدولار و فراوانی کابل‌های پچ اترنت نشان می‌دهد که استفاده از آن‌ها جهانی است، اما تفاوت‌های مهمی دارند که می‌تواند قابلیت تعویض را محدود کند. این مقاله به بررسی تفاوت‌های کابل اترنت و ویژگی‌های رابط، استاندارد و رنگ بندی کابل شبکه می‌پردازد و راهنمایی برای بهترین موارد استفاده در محیط‌های مرکز داده ارائه می‌کند.

این کابل های موجود در همه جا نقش اصلی را در توسعه سیستم های کابل کشی عمومی و ساختار یافته ایفا کرده اند و امروزه برای اتصال تقریباً تمام اجزای شبکه بدون توجه به کاربرد یا صنعت خاصی استفاده می شود.
از بسیاری جهات، کابل های پچ اتر اترنت هستند.
از آنجایی که سیستم‌های اترنت راه‌های انعطاف‌پذیر و مقرون‌به‌صرفه‌تری برای انتقال صدا، داده و چندرسانه‌ای از طریق شبکه‌های یکپارچه ارائه می‌کنند، پچ‌کوردهای اترنت به سرعت به بخشی آشنا از تجربه روزمره ما تبدیل می‌شوند.

ما می‌توانیم آنها را در محل کار ساختمان‌های تجاری و آموزشی ببینیم که از پشت رایانه‌ها به صفحات دیواری و رایانه‌های دیگر دور می‌شوند. اگر دنباله آنها را دنبال کنیم، می‌توانیم آن‌ها را در امتداد مسیرهایی که از صفحات دیواری به صفحه‌های وصله‌ای منتهی می‌شوند، ببینیم، و سپس دوباره از پچ‌پنل‌ها جوانه می‌زنند تا به هاب یا سوئیچ‌های مجاور برخورد کنند.

اما در حالی که به نظر می رسد ویژگی های مدولار و فراوانی کابل های پچ نشان می دهد که استفاده از آنها کاملاً جهانی است، آنها تفاوت های مهمی بین آنها دارند که می تواند قابلیت تعویض آنها را محدود کند. برخی از این تفاوت ها ناشی از تغییرات در پیکربندی سیم کشی هادی کابل و پین های رابط آنها است و این تفاوت هایی است که در اینجا مورد بحث قرار خواهد گرفت.

1. پچ کوردهای اترنت و کانکتورهای RJ-45پچ‌کوردهای اترنت، سیم‌های انعطاف‌پذیری هستند که در هر انتها با یک فیش کانکتور 8P8C ("8 موقعیت، 8 هادی") برای اتصال دو جک 8P8C متناظر به یکدیگر نصب شده‌اند. از آنجایی که آنها شبیه کانکتورهای مدولار هستند که در ابتدا در سیستم های سیم کشی تلفن استفاده می شدند، کانکتورهای 8P8C مورد استفاده در سیستم های اترنت نام مشترک RJ-45 را به کار گرفتند، یک نام FCC برای جک ثبت شده با پیکربندی مشابه 8P8C.

در شبکه‌های اترنت، این فیش‌ها و جک‌های RJ-45 یک سیستم رابط ماژولار و جنسیتی را تشکیل می‌دهند که جابجایی مناطق کار و تغییر اجزای شبکه را سریع و آسان می‌کند. دوشاخه‌های نر و جک‌های مادگی توسط یک زبانه فنری - به نام قلاب - در کنار هم قرار می‌گیرند که آنها را در حین استفاده به طور ایمن در جای خود نگه می‌دارد، اما اجازه می‌دهد وقتی تغییراتی در سیستم شبکه یا منطقه کاری ایجاد می‌شود، به راحتی از پریز جدا شوند.

این مدولارسازی از طریق هشت پین رسانا واقع در بالای شاخه های RJ-45 (نشان داده شده در شکل 1) و درست در بالای جک های RJ-45 انجام می شود. با اتصال انتهای سیم‌های رسانا در یک کابل پچ به پین‌های جداگانه در دو شاخه انتهایی RJ-45، داده‌های الکترونیکی را می‌توان از طریق یک کابل اترنت 8 هادی از یک جک به جک دیگر از طریق 8 پایه اتصال آن منتقل کرد.

2. پچ کوردهای اترنت و کابل کشی بدون محافظ (UTP)پچ کوردهای مورد استفاده در اکثر سیستم های اترنت با استفاده از کابل UTP (Unshielded Twisted-Pair) ساخته می شوند. کابل UTP شامل هشت هادی هسته مسی عایق شده است که به چهار جفت گروه بندی شده اند و هر جفت در طول کابل به هم پیچیده شده اند.

جفت هادی ها و هادی های جداگانه در کابل های UTP با یک کد رنگی نشان داده می شوند که یک رنگ اصلی - آبی، نارنجی، سبز یا قهوه ای - به هر یک از 4 جفت پیچ خورده اختصاص می دهد. عایق یک هادی در یک جفت یا یک رنگ اصلی یکدست است یا راه راه سفید با آن رنگ اصلی. به این ترتیب، همه هادی ها به عنوان اعضای یک جفت پیچ خورده خاص، و به عنوان اعضای منفرد درون آن جفت شناسایی می شوند.

جفت هادی ها از 1 تا 4 شماره گذاری می شوند که جفت 1 مربوط به جفت آبی، جفت 2 به جفت نارنجی، جفت 3 به جفت سبز و جفت 4 به جفت قهوه ای مربوط می شود. هادی های مجزا در کابل های UTP می توانند سیم های هسته مسی جامد با ضخامت مشخص یا دسته هایی از رشته های سیم مسی ظریف باشند.

اگرچه کابل‌های رسانای جامد ارزان‌تر هستند و خاتمه آن (بسیار بسیار) آسان‌تر است، پچ‌کوردها تقریباً همیشه از کابل‌های رشته‌ای ساخته می‌شوند. این به این دلیل است که رشته هادی ها انعطاف پذیری و دوام کابل را افزایش می دهد.

انعطاف‌پذیری بیشتر پچ‌کوردها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به راحتی در میان پریزهای دیواری و وصله‌پنل‌های مختلف جابجا شوند یا به راحتی در فضاهای تنگ بین تجهیزات به هم پیوسته هدایت شوند. دوام اضافی آنها به آنها اجازه می دهد تا با خم شدن مکرر به جلو و عقب انعطاف پذیر و دست نخورده باقی بمانند و عمر طولانی تری به آنها می دهد.

این امر به ویژه در انتهای رابط کابل مهم است، جایی که تنش های بیشتری بر روی هادی ها از طریق جابجایی مکرر، خم شدن و جابجایی در رابط کابل-کانکتور وارد می شود.

3. جفت هادی پیچ خورده - همه چیز در مورد چیست؟جفت هادی پیچ خورده در کابل های UTP یک مدار متعادل را تشکیل می دهند. این به این دلیل است که ولتاژهای هر عضو در یک جفت معین دامنه یکسانی دارند (قدر ولتاژ یکسان)، اما ولتاژ آنها در فاز مخالف است (یک ولتاژ مثبت و دیگری منفی است). چرخش یکنواخت هر یک از این جفت‌های متعادل تداخل الکترومغناطیسی (EMI) و تداخل فرکانس رادیویی (RFI) را که از دیگر جفت‌های رسانا داخل کابل یا تجهیزات موجود در محیط کابل نشات می‌گیرد، کاهش می‌دهد.

جفت هادی ها در داخل یک کابل جفت پیچ خورده از طریق نوعی EMI به نام crosstalk بر یکدیگر تأثیر می گذارند. تداخل زمانی اتفاق می افتد که میدان الکترومغناطیسی تولید شده توسط یک جفت به اندازه کافی بزرگ باشد (سیگنال جفت به اندازه کافی قوی است) تا به محل یک جفت همسایه منتقل شود. این "صحبت" نوعی اختلاط دو میدان از طریق مبادله دائمی انرژی بین آنها است، به طوری که برخی از بخش های هر سیگنال در طول هر تبادل انرژی به دیگری منتقل می شود. برای سیگنال کوچکتر، نتیجه همه این مبادلات، حذف جزئیات دقیق آن (همیشه قسمت های خوب)، یا افزایش سطح نویز اطراف آن خواهد بود. منابع خارجی EMI و RFI به روشی مشابه با سیگنال‌ها تداخل می‌کنند و در طول کابل‌هایی که در نزدیکی تجهیزات اداری و ارتباطی «پر سر و صدا» قرار دارند، آنها را تحریف یا تخریب می‌کنند.

چرخاندن رساناهای مجزا به یکدیگر برای تشکیل جفت‌های رسانا، اندازه میدان‌های الکترومغناطیسی تولید شده با جریان را در اطراف آنها کاهش می‌دهد و با محدود کردن برهم‌کنش‌های میدان بین جفت‌های رسانا، تأثیر آن‌ها بر سیگنال‌هایی که در داخل رساناهای دیگر حرکت می‌کنند، محدود می‌کند. از آنجایی که جفت ها نیز متعادل هستند - با دو سیم در هر جفت حامل سیگنال هایی با قطبیت برابر و مخالف - چرخش آنها قرار گرفتن یکسان در معرض تداخل ایجاد شده توسط میدان های جفت های دیگر یا منابع خارجی را تضمین می کند.

4. برنامه های کاربردی اترنت10Base-T و 100Base-T استانداردهای IEEE (مؤسسه مهندسین برق و الکترونیک) هستند که ویژگی های الکتریکی و فیزیکی کابل کشی جفت تابیده را برای استفاده در اتصالات اترنت 10 مگابیت در ثانیه و 100 مگابیت بر ثانیه تعریف می کنند. "T" مخفف Twisted pair است و این دو اتصال اترنت از جفت سیم 2 و 3 برای انتقال و دریافت اطلاعات استفاده می کنند که مربوط به هادی های جفت پیچ خورده نارنجی و سبز نشان داده شده در شکل 2 و پین های (1،2) و (3) است. ، 6) در شاخه ها و جک های اتصال RJ-45 نشان داده شده در شکل های 1 و 4.

یکی از این جفت هادی متعادل برای ارسال اطلاعات و دیگری برای دریافت اطلاعات استفاده می شود. این دو جفت معمولاً برای جفت فرستنده برچسب (TX+، TX-) و برای جفت گیرنده (RX+، RX-) دارند. برای اتصالات 10Base-T و 100Base-T، دو جفت کابل دیگر - مربوط به جفت کابل های آبی و قهوه ای و چهار پایه اتصال باقی مانده (4،5) و (7،8) در کانکتورهای RJ-45- استفاده نمی شود. . با معرفی Gigabit Ethernet (یا 1000Base-T)، هر چهار جفت هادی برای انتقال و دریافت اطلاعات به طور همزمان استفاده می شود.

5. استانداردهای سیم کشی 568A و 568B568A و 568B استانداردهای سیم‌کشی EIA/TIA (انجمن صنعت الکترونیک/انجمن صنعت ارتباطات از راه دور) هستند که دو تخصیص پین مختلف RJ-45 را برای جفت‌های هادی نارنجی و سبز در کابل‌های جفت تابیده از نوع رده مشخص می‌کنند. از آنجایی که اینها همان جفت‌های رسانا هستند (جفت‌های 2 و 3) که برای اتصالات اترنت استفاده می‌شوند، داشتن دو پیکربندی رسانا/پین متفاوت ممکن است در ابتدا مشکل به نظر برسد. اما برای پچ‌ کورد شبکه با کانکتورهایی که با استفاده از استاندارد یکسان در هر دو طرف سیم‌کشی شده‌اند، تفاوت‌های واقعی بین آن‌ها به طرز شگفت‌آوری کوچک است، هم از نظر سیم‌کشی الکتریکی و هم فیزیکی.

همانطور که در فیش ها و جک های رابط RJ-45 نشان داده شده است، تفاوت بین مشخصات 568A و 568B به تعویض جفت سیم سبز و نارنجی می رسد. هادی های سبز رنگ و جامد که به جفت پین (1،2) در استاندارد 568A اختصاص داده شده اند، به جفت (3،6) در دوشاخه یا جک سیم کشی شده مطابق با استاندارد 568B اختصاص داده شده اند و هادی های نارنجی راه راه و نارنجی جامد اختصاص داده شده اند. جفت پین (3، 6) در 568A به جفت (1،2) در 568B اختصاص داده شده است. این یک تعویض متقارن نوار به نوار و جامد به جامد در دو جفت رسانا، و تعویض متقارن موقعیت پین مربوطه آنها در فیش یا جک اتصال RJ-45 است.

این بدان معنی است که سیگنال های ولتاژ مثبت و منفی (مرتبط با سیم های جامد و راه راه) در هر دو طرح سیم کشی همچنان متناوب هستند. همچنین، از آنجایی که جفت‌های 2 و 3 در یک پچ کورد شبکه UTP مجاور یکدیگر هستند، این تعویض نباید فاصله بین آنها یا برهمکنش‌های الکتریکی آنها را تغییر دهد (شکل 2 را ببینید).

نتیجه نهایی این است که مسیرهای انتقال و دریافت در کابل از یک جفت سیم به یک جفت سیم مجاور دیگر سوئیچ می شوند و این مسیرها از هر نظر با هم برابر هستند به جز رنگ عایق اطراف هادی ها (که الکترون ها می توانند به هر حال نمی بینم).

تنها چیزی که برای پچ کابل های اترنت با توجه به این دو استاندارد مهم است این است که هر دو سر پچ کورد طبق یک استاندارد سیم کشی شوند. اگر اینطور نباشد، کابل یک کابل متقاطع است و با اکثر دستگاه‌ها به درستی کار نمی‌کند (کابل‌های متقاطع با جزئیات بیشتر در بخش بعدی مورد بحث قرار خواهند گرفت). برای تعیین استاندارد سیم‌کشی مورد استفاده برای انتهای رابط یک کابل پچ، کابل را با پین‌های طلایی فیش کانکتور بالا نگه دارید و زبانه قفل را مانند دو شکل بالا پایین نگه دارید. سپس رنگ های سیم قابل مشاهده خواهند بود و پین ها از چپ به راست 1-8 شماره گذاری می شوند.

5.1 مراقب کابل های آلومینیومی با روکش مس (CCA) باشیدهنگام خرید کابل های شبکه CAT5e یا CAT6، مطمئن شوید که سیب را با سیب مقایسه می کنید. یک تاکتیک رایج "رهبران کم هزینه" استفاده از آلومینیوم به جای سیم مسی است. این می تواند منجر به مشکلات شبکه ناشی از استفاده از مواد ضعیف برای انتقال سیگنال شود. مشکل بیشتر شده است زیرا هیچ تفاوت بصری بین کابل CCA و کابل مسی خالص وجود ندارد.

به دنبال کاهش هزینه ها، تولیدکنندگان شروع به استفاده از سیم آلومینیومی غوطه ور در پوشش نازکی از مس کردند. این تکنیک یک کابل هسته آلومینیومی ایجاد کرد که توسط یک لایه نازک مس احاطه شده بود. اگر تا به حال کابل کواکسی خریداری کرده اید، ممکن است کابلی با روکش مسی خریداری کرده باشید. اگر هادی مرکزی را خراش دهید، مس طلا پوسته پوسته می شود و هسته فلزی نقره را آشکار می کند.

با این حال، عملکرد و ایمنی کابل های CCA کاملاً متفاوت است. در حقیقت، کابل‌های شبکه آلومینیومی استانداردهای TIA و IEC برای کابل‌های CAT5e و CAT6 را نقض می‌کنند - و دلیل خوبی هم دارد!

ریسک های عملکرد CCAکابل‌های پچ آلومینیومی که اغلب به‌عنوان CCA یا CCE (برای اترنت با روکش مسی) مشخص می‌شوند، نسبت به کابل‌های مسی خالص، تضعیف بالاتری دارند. این منجر به از دست دادن بیشتر داده ها می شود، زیرا بسته ها باید دوباره ارسال شوند. هرچه داده های بیشتری ارسال شود، عملکرد شبکه شما کندتر خواهد بود. این مشکلات با هر پای کابلی که استفاده می‌کنید تشدید می‌شوند. هرچه کابل طولانی تر باشد، عملکرد بدتر است.

هنگامی که حرارت به کابل CCA اعمال می شود، کابل شکننده شده و می شکند. یک کابل پچ مسی کاملاً متفاوت پاسخ می دهد. در زیر گرما شکل خود را حفظ می کند - در واقع، احتمال آتش گرفتن ژاکت قبل از آسیب دیدن هادی ها بیشتر است.

کابل های CCA 55 درصد مقاومت DC بالاتری دارند. این مقدار انرژی را که به گرما منتقل می شود افزایش می دهد و مقدار توان قابل انتقال را کاهش می دهد. این مسئله باعث می شود که آنها برای برق از طریق اترنت (PoE) غیر قابل استفاده باشند. این گوشه های برش خورده بر نصاب ها نیز تأثیر می گذارد زیرا سیم آلومینیومی مشکلات نصب را ایجاد می کند.

به دلیل استحکام کششی کمتر، کابل های آلومینیومی ممکن است در هنگام کشیده شدن آسیب ببینند. هادی های منفرد ممکن است شکسته شوند و کابل را بی مصرف کنند یا کل کابل بشکند. همچنین آلومینیوم شعاع خمش کمتری نسبت به کابل های مسی خالص دارد. این بدان معنی است که شما نمی توانید آن را قبل از شکست آنقدر خم کنید. به طور خلاصه، کابل های با روکش مسی شکننده تر از کابل های مسی خالص هستند.

6. از کدام سیستم کابل کشی اترنت استفاده کنیم؟از آنجایی که هیچ تفاوتی در ویژگی‌های الکتریکی پچ‌کوردهای اترنت سیم‌کشی شده طبق یکی از مشخصات 568 وجود ندارد، هر دو را می‌توان بدون مجازات در هر سیستم کابل‌کشی اترنت ساختاری که تحت یکی از این دو استاندارد سیم‌کشی شده است، استفاده کرد. با نگاه به آینده، می بینیم که هر دو به یک اندازه برای انتقال داده با سرعت بالا مناسب هستند. با نگاهی به گذشته، دلیل وجود هر دو پیکربندی را در استاندارد سیم کشی قدیمی AT&T 258A می بینیم که مشابه استاندارد 568B است که در اینجا توضیح داده شده است.

هدف EIA/TIA و سایر سازمان‌های استاندارد توسعه مجموعه‌ای از قوانین مشترک برای همه در صنایع مختلف که از این فناوری استفاده می‌کنند، بوده است. استاندارد EIA/TIA-568-B، که در آن این دو پیکربندی سیم‌کشی تعریف شده‌اند، یک سیستم کابل‌کشی محل تجاری را مشخص می‌کند که اختصاصی نیست و مختص یک فروشنده یا صنعت خاص نیست. به این ترتیب، کمیته استانداردهای تشکیل شده توسط این دو سازمان تصمیم گرفت تا مقداری سردرگمی در صنعت خود را کاهش دهد، اما برخی از آن با توجه به این دو استاندارد سیم‌کشی دوباره به کار گرفته شد.

اگرچه مستندات استاندارد T568A را به عنوان تخصیص اصلی پین/جفت استاندارد مشخص می کند (T568B به عنوان استاندارد جایگزین برای استفاده تنها در مواقع ضروری برای حفظ سازگاری با عقب مشخص شده است)، 568B همچنان استاندارد سیم کشی غالب برای سیستم های کابل کشی و پچ کورد در ایالات متحده است. . در مقابل، هر دو نوع به طور مساوی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گیرند، و استانداردهای بین المللی مشخصات ترجیحی یا مزیت فنی را در استفاده از یکی بر دیگری تعریف نمی کنند.

بنابراین استاندارد قدیمی AT&T ثابت کرده است که عمر طولانی دارد و به نظر می رسد سنت دلیل اصلی غلبه استاندارد 568B برای سیستم های کابل کشی و کابل های پچ در ایالات متحده باشد.

7. کابل های سیم کش مستقیم و متقاطعدر کنار استانداردهای سیم کشی 568A و B، دو نوع کابل پچ کورد معمولا در سیستم های اترنت استفاده می شود. به این کابل‌های مستقیم و کابل‌های متقاطع می‌گویند و تفاوت‌های بین آن‌ها به رابط‌های شبکه اجزای مختلفی که به هم متصل می‌شوند مربوط می‌شود.

یک اتصال رایج که برای آن از یک کابل پچ مستقیم استفاده می شود، اتصال بین رایانه شخصی و هاب است. در نمودار نشان داده شده در شکل 5، جفت فرستنده و گیرنده (TX+، TX-)، (RX+، RX-) در محل پین آنها برای رابط PC (چپ) و هاب (راست) نشان داده شده است.

برای اینکه ولتاژهای ارسالی (TX+, TX-) ارسال شده توسط کامپیوتر توسط (RX+, RX-) روی هاب دریافت شوند، کابل پچ باید مستقیماً از یک سر کانکتور به انتهای دیگر سیم کشی شود. از نام آن مشخص است - بدون عبور از هادی ها در هر دو طرف. همین امر برای ارسال از هاب به رایانه شخصی نیز صادق است، با جفت های ارسال کننده در رابط Hub دوباره با جفت های دریافت کننده در رابط رایانه شخصی مطابقت دارد.

برای مثالی از یک کابل پچ متقاطع، نمودار در شکل 6 نشان می دهد که چگونه یک پچ کورد باید در دو انتها سیم کشی شود تا دو رایانه را به هم متصل کند. پیکربندی‌های پین در دو رابط رایانه شخصی این بار تصاویر آینه‌ای از یکدیگر هستند که از دو پایه اول (TX+، TX-) برای انتقال داده‌ها و پایه‌های سوم و ششم آنها (RX+، RX-) برای دریافت داده استفاده می‌شود.

اگر سیم وصله سیمی مانند نمودار بالا مستقیماً به آن متصل شود، جفت‌های فرستنده برای هر رایانه دائماً با یکدیگر «صحبت می‌کنند» و جفت‌های گیرنده دائماً به صحبت‌های دیگری گوش می‌دهند، اما هیچ اطلاعاتی رد و بدل نمی‌شود. بین دو کامپیوتر سیم‌های کابل متقاطع نیز دقیقاً همان کاری را انجام می‌دهند که از نامشان پیداست.

موقعیت پین سیم های مجزا در جفت هادی فرستنده و گیرنده در داخل کانکتور انتهایی کابل تعویض می شود، به طوری که وقتی به رابط رایانه شخصی دیگر می رسند در موقعیت های مناسب قرار می گیرند.

7.1 DCE (تجهیزات ارتباطات داده) و DTE (تجهیزات پایانه داده)یک نوع قانون کلی می گوید که کابل های مستقیم بین انواع مختلف تجهیزات اترنت وصله می شوند - مانند اتصالاتی که از کارت رابط شبکه کامپیوتر به هاب یا سوئیچ انجام می شود - و کابل های متقاطع بین انواع مشابه تجهیزات دارای رابط های مشابه وصله می کنند. ، مانند دو رایانه شخصی در یک شبکه.

این به این دلیل است که دو طرح سیم‌کشی در ابتدا برای اتصال دو دسته گسترده از گره‌ها در شبکه‌های ارتباطات داده استفاده می‌شدند. دسته اول شامل اجزایی بود که فقط با ارسال داده ها ارتباط برقرار می کردند (تجهیزات ارتباطات داده یا DCE) و دسته دوم می توانستند داده های جدیدی را با خواندن و دستکاری داده هایی که دریافت می کردند تولید کنند (تجهیزات پایانه داده یا DTE). برای مثال، یک شبکه با توپولوژی ستاره ای با اتصال یک دستگاه DCE واحد (یک هاب) به یک تن DTE (کامپیوترهای شبکه و تجهیزات جانبی) ساخته می شود.

T568A پیکربندی پین‌آوت مورد استفاده دستگاه‌های DCE و T568B پیکربندی مورد استفاده دستگاه‌های DTE است. به طور کلی، DTE ها فقط به طور مستقیم با اجزای DCE ارتباط برقرار می کنند و بالعکس، به طوری که کابل های متقاطع برای اتصال دو جزء مشابه به یکدیگر مورد نیاز است. از این طریق، مبادله جفت‌های فرستنده و گیرنده در یک کابل پچ متقاطع، پوشش مناسبی را فراهم می‌کند تا DTE‌ها به منظور اتصال آنها به DTE‌های دیگر، شبیه به DTE‌ها به نظر برسند، یا برای اتصال آن‌ها، DCE‌ها را شبیه به DTE‌ها نشان دهیم. به سایر DCE ها

دلیل برتری کابل های مستقیم این است که اکثر هاب ها و جک های دیواری برای انجام کراس اوور در داخل سیم کشی شده اند. در واقع، برخی از هاب‌های جدیدتر می‌توانند بین کابل‌های متقاطع و مستقیم تمایز قائل شوند و سپس تغییراتی در سیم‌کشی داخلی خود ایجاد کنند تا با نوع متصل به آنها مطابقت داشته باشد. اما در بیشتر موارد، شما در این زمینه تنها هستید، بنابراین دانستن نحوه تشخیص تفاوت بین دو نوع پچ کابل می‌تواند بسیار مفید باشد، به همان ترتیبی که برای این هاب‌های هوشمند جدید مفید است. پس راهنمای خرید پچ کورد شبکه نیز برای شما مفید خواهد بود.

رک شبکه و سرور چیست؟

رک سرور چیست و چه زمانی به آن نیاز دارم؟ تفاوت بین رک سرور و رک شبکه چیست؟ این و بسیاری از سوالات رایج دیگر در پست وبلاگ صاران مارکت پاسخ داده خواهد شد.

رک سرور یا رک شبکه؟

هنگام راه اندازی یک شبکه، همیشه باید به نحوه چیدمان اجزای خود توجه کنید. رک شبکه چارچوبی عالی برای این کار ارائه می دهند.

اما تفاوت بین رک شبکه و رک سرور چیست؟

اول از همه باید بگویم که هر دو برای ذخیره و سازماندهی اجزای فعال (تجهیزات اکتیو ) و غیرفعال شبکه (تجهیزات پسیو) شما هستند. اینها می توانند سوئیچ شبکه، روتر و اکسس پوینت، یو پی اس و کابل شبکه یا سرور باشند. علاوه بر این، رک ها وظیفه دارند از فناوری نصب شده در برابر تأثیرات خارجی محافظت کنند.

یکی دیگر از مزایای مهم آنها، البته محافظت در برابر سرقت است. قفل ها و سیستم های امنیتی برای محافظت از محتویات رک های سرور و شبکه در برابر سرقت و به خصوص در برابر دسترسی های غیرمجاز استفاده می شوند.

با این حال، یک تفاوت کوچک اما ظریف وجود دارد: رک های سرور معمولاً تا حدودی محکم تر ساخته می شوند و گاهی اوقات چندین سیستم خنک کننده دارند.

از یک طرف، این اجازه می دهد تا بار اجزای نصب شده حمل شود. همچنین هنگام بیرون کشیدن ریل ها، کابینت از جلو واژگون نمی شود. از طرفی فرآیندهای کاری دستگاه ها باعث ایجاد دمای بالا می شود. برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد، این می‌خواهد به همان نسبت در یک کابینت بسته پایین نگه داشته شود.

در مقایسه با رک شبکه، رک سرور نیز تا حدودی عمیق‌تر ساخته شده است. عمق آن حدود 1000 تا 1200 میلی متر (39،37 تا 47،24 اینچ) است. در مقابل، کابینت مخابراتی به طور قابل توجهی کوچکتر در 600-800 میلی متر (23،62 تا 31،50 اینچ) است. یک رک شبکه نیز می تواند روی دیوار نصب شود، البته به شرطی که یک کمد دیواری کوچک و خاص باشد.

سرور چیست؟

سرور یک کامپیوتر شبکه مرکزی قدرتمند است. منابع خود را در اختیار سایر رایانه ها قرار می دهد. خدمات شبکه عملکردی و زیرساختی از طریق سرور انجام می شود. داده هایی که نیاز به دسترسی چند نفر دارند را می توان در اینجا ذخیره کرد. وقتی از یک سرور صحبت می کنیم، همیشه باید بین سخت افزار و نرم افزار تمایز قائل شویم. سرور سخت افزاری اساساً ماشین فیزیکی است که در یک شبکه یکپارچه شده است.

رک سرور چه می کند؟

رک سرور کامپیوتری است که برای عملکرد سرور بهینه شده است. این به گونه ای طراحی و ساخته شده است که در یک سیستم نصب مستطیل شکل که به آن پایه قفسه ای نیز می گویند، قرار می گیرد. این شامل چندین شیار برای نصب است و به عنوان یک قفسه نیز شناخته می شود. یک سرور رک برای نگه داشتن یک واحد سخت افزاری در محل امن با پیچ طراحی شده است. علاوه بر این، پایه‌های رک نیز گردش هوای بهتری را برای تجهیزات ایجاد می‌کنند.

کابینت رک چیست؟

اصطلاح قفسه (به معنای "قاب"، "کابینت"، "قفسه" یا "پایه") مخفف یک دستگاه نگهدارنده است که معمولاً تعدادی از عناصر کوچکتر را در یک واحد ترکیب می کند - مانند پایه. کابینت رک اغلب به عنوان رک سرور یا کابینت پچ نامیده می شود. علاوه بر پچ پنل ها و سوئیچ ها، در درجه اول شامل سرورهایی است که به صورت فیزیکی به هم متصل شده اند.

محل قفسه برای محکم کردن قطعه مربوطه عمل می کند و توسط کل قاب پشتیبانی می شود. البته کابینت ها دارای عرض های مختلفی هستند. رایج ترین کابینت قفسه 19 اینچی است که دارای عرض استاندارد 19 اینچ (= 48.26 سانتی متر) است.

نتیجه گیری

در مقاله خرید رک شبکه می توانید اطلاعاتی در زمینه خرید رکها بدست بیاورید که کمک فراوانی به شما خواهد کرد. چون رکها موجب ساماندهی تجهیزات شبکه شما خواهد بود. همچنین بباعث افزایش بهره وری عملیاتی تجهیزات می شود.

عملکرد کارت شبکه و انواع کارت شبکه

کارت رابط شبکه چیست - تعریف، عملکرد و انواع NIC

کارت رابط شبکه (NIC یا آداپتور شبکه) یک جزء سخت افزاری مهم است که برای ارائه اتصالات شبکه برای دستگاه هایی مانند رایانه، سرور و غیره استفاده می شود. با کاربردهای گسترده آن، انواع مختلفی از کارت شبکه مانند کارت PCIe و ... کارت شبکه سرور در این پست، کاوش کاملی در مورد این قطعه سخت افزاری از کارت رابط شبکه تا عملکرد، اجزا و انواع آن خواهیم داشت.

کارت رابط شبکه چیست؟

کارت رابط شبکه، همچنین به عنوان NIC یا کنترلر رابط شبکه شناخته می شود، معمولاً یک برد مدار است که برای اتصال به شبکه روی رایانه نصب می شود. این به عنوان یک جزء ضروری برای اتصال شبکه ای کامپیوترها کار می کند. در حال حاضر، کارت‌های NIC که به‌ عنوان سبک داخلی طراحی شده‌اند، معمولاً در اکثر رایانه‌ها و برخی از رک شبکه یافت می‌شوند. علاوه بر این، کارت های شبکه مانند کارت شبکه سرور نیز می توانند در اسلات های توسعه دستگاه ها قرار داده شوند.

کارکرد کارت رابط شبکه چیست؟

تعریف NIC بسیار ساده است، اما کارت رابط شبکه چه کاری انجام می دهد و عملکرد NIC چیست؟ یک کارت NIC که به عنوان یک رابط در لایه TCP/IP کار می کند، می تواند سیگنال ها را در لایه فیزیکی ارسال کند و بسته های داده را در لایه شبکه تحویل دهد. مهم نیست که کنترلر رابط شبکه در چه لایه ای قرار دارد، به عنوان یک واسطه بین یک کامپیوتر/سرور و یک شبکه داده عمل می کند. هنگامی که کاربر یک صفحه وب را درخواست می کند، کارت LAN داده ها را از دستگاه کاربر دریافت می کند و آنها را به سرور در اینترنت می فرستد، سپس داده های مورد نیاز را از اینترنت دریافت می کند تا برای کاربران نمایش داده شود.

اجزای کارت رابط شبکه

به طور معمول، یک آداپتور شبکه عمدتاً از یک کنترلر، سوکت ROM بوت، یک یا چند پورت NIC، یک رابط اتصال مادربرد، نشانگرهای LED، یک براکت پروفایل و برخی قطعات الکترونیکی دیگر تشکیل شده است. هر جزء از کارت LAN عملکرد منحصر به فرد خود را دارد:

کنترلر: کنترلر مانند یک مینی CPU است که داده های دریافتی را پردازش می کند. به عنوان بخش اصلی یک آداپتور شبکه، کنترل کننده مستقیماً عملکرد آداپتور شبکه را تعیین می کند.

سوکت رام بوت: این سوکت روی کارت قابلیت بوت رام را فعال می کند. رام بوت به ایستگاه های کاری بدون دیسک اجازه می دهد تا به شبکه متصل شوند و امنیت را افزایش داده و هزینه سخت افزار را کاهش دهد.

پورت NIC برای کابل/فرستنده گیرنده: معمولاً این پورت مستقیماً با یک کابل اترنت یا فرستنده گیرنده متصل می شود که می تواند سیگنال های الکترونیکی را که روی کابل شبکه یا کابل فیبر قرار می گیرد تولید و دریافت کند.

رابط bus: این رابط در کنار برد مدار قرار دارد که برای اتصال بین NIC و کامپیوتر یا سرور از طریق وصل شدن به شکاف توسعه آنها عمل می کند.

نشانگرهای LED: از نشانگرها برای کمک به کاربران برای شناسایی وضعیت کارکرد کارت شبکه استفاده می شود که آیا شبکه متصل است و داده ها منتقل می شود.

براکت پروفیل: دو نوع براکت پروفیل در بازار وجود دارد. یکی براکت تمام قد با طول 12 سانتی متر و دیگری براکت کم ارتفاع با طول 8 سانتی متر نام دارد. این براکت می تواند به کاربران کمک کند NIC را در شکاف توسعه رایانه یا سرور تعمیر کنند.

انواع کارت رابط شبکه

کارتهای رابط شبکه را می توان بر اساس ویژگی های مختلف مانند رابط میزبان ، سرعت انتقال و قسمت های برنامه به انواع مختلفی طبقه بندی کرد. قسمت زیر جزئیات را ارائه می دهد.

طبقه بندی های مبتنی بر اتصال شبکه

بر اساس نحوه دسترسی به کارت شبکه به شبکه ، NIC WIRED و NIC بی سیم وجود دارد. همانطور که از این نام نشان داده شده است ، یک NIC سیمی معمولاً مجبور است یک گره را به شبکه با کابل مانند کابل اترنت و کابل فیبر نوری وصل کند. کارت NIC بی سیم اغلب با یک آنتن کوچک همراه است که از امواج رادیویی برای برقراری ارتباط با نقطه دسترسی استفاده می کند تا در یک شبکه بی سیم شرکت کند.

طبقه بندی های مبتنی بر رابط های Bus

کارت شبکه ISA (معماری استاندارد صنعت): ISA Bus در سال 1981 توسعه یافت که یک معماری استاندارد اتوبوس برای سازمانهای IBM بود. با توجه به سرعت کم کارت 9Mbps ، رابط ISA Bus اکنون دیگر یک نوع شناخته شده نیست و پیدا کردن آن در فروشگاه های امروز دشوار است.

کارت شبکه PCI (اتصال مؤلفه محیطی): اتوبوس PCI در سال 1990 برای جایگزینی استاندارد ISA قبلی توسعه یافت. دارای عرض ثابت 32 بیت (داده های انتقال 133MB/S) و 64 بیت (داده های انتقال 266MB/S) است. این نوع کارت NIC برای اولین بار در سرورها مورد استفاده قرار گرفت و بعداً به تدریج در رایانه های شخصی اعمال شد. امروزه ، بیشتر رایانه های شخصی کارت های انبساطی ندارند ، بلکه دستگاه هایی هستند که در مادربرد ادغام می شوند. در نتیجه ، کارت شبکه PCI با سایر رابط های bus مانند PCI-X یا کارت شبکه USB بی سیم جایگزین شده است.

کارت شبکه PCI-X (مؤلفه محیطی Exponnect Extended): PCI-X یک فناوری پیشرفته اتوبوس PCI است. در 64 بیت فعالیت می کند و تا 1064 مگابایت در ثانیه قادر است. در بسیاری از موارد ، PCI-X با کارتهای PCI NIC سازگار است.

کارت شبکه PCIE (مؤلفه محیطی Interconnect Express): PCIE آخرین استاندارد است و اکنون در مادربردهای رایانه و سرور محبوب است. کارت PCIE NIC در حال حاضر در پنج نسخه موجود است و هر نسخه از پنج نوع خط با سرعت های مختلف پشتیبانی می کند. درباره کارت شبکه PCIE بیشتر بدانید ، پست را بخوانید: کارت PCIE چیست؟ هر آنچه را که باید در مورد کارت PCI Express بدانید.

کارت رابط شبکه USB (Universal Serial Bus): گذرگاه USB یک استاندارد Bus خارجی است. دارای سه نسخه با نرخ داده های مختلف است و می تواند با دستگاه های مختلف کار کند. علاوه بر این، کارت شبکه بی سیم نیز نوعی کارت NIC است که برای اتصال وای فای طراحی شده است.

طبقه بندی بر اساس نوع بندر

با توجه به کابل های مختلف متصل، چهار نوع پورت NIC در بازار یافت می شود. پورت RJ-45 برای اتصال با کابل جفت تابیده (مانند Cat5 و Cat6)، پورت AUI برای کابل کواکسیال ضخیم (مانند کابل گیرنده AUI)، پورت BNC برای کابل کواکسیال نازک (مانند کابل BNC) و پورت نوری برای فرستنده گیرنده استفاده می شود. (مانند فرستنده گیرنده 10G/25G).

طبقه بندی بر اساس سرعت انتقال

بر اساس سرعت های مختلف، کارت های شبکه 10 مگابیت بر ثانیه، 100 مگابیت در ثانیه، 10/100 مگابیت بر ثانیه، کارت های تطبیقی ​​1000 مگابیت بر ثانیه، 10 گیگابیت، 25 گیگ یا حتی با سرعت بالاتر در بازار وجود دارد. کارت های NIC تطبیقی ​​10 مگابیت بر ثانیه، 100 مگابیت در ثانیه و 10/100 مگابیت در ثانیه برای شبکه های کوچک LAN، مصارف خانگی یا دفاتر روزمره مناسب هستند. NIC 1000Mbps پهنای باند بالاتری را در شبکه گیگابیتی فراهم می کند. در مورد کارت های NIC 10Gb/25Gb یا حتی کارت های NIC با سرعت بالاتر، شرکت های بزرگ یا مراکز داده از آنها استقبال می کنند. برای دانستن بیشتر در مورد 25G NIC، می توانید این پست را بخوانید: 25G NIC - مسیر بسیار موثر به سوی شبکه 100G.

طبقه بندی بر اساس زمینه های کاربردی

کارت NIC کامپیوتر: امروزه اکثر کامپیوترهای جدید دارای NIC درون مادربرد هستند، بنابراین نیازی به کارت LAN جداگانه نیست. معمولاً با سرعت 10/100 مگابیت در ثانیه و 1 گیگابیت در ثانیه ارائه می شود و به یک رایانه اجازه می دهد تا با رایانه های شخصی یا شبکه های دیگر ارتباط برقرار کند.

کارت شبکه سرور: وظیفه اصلی کارت شبکه سرور مدیریت و مدیریت ترافیک شبکه است. در مقایسه با آداپتورهای معمولی شبکه رایانه شخصی، آداپتورهای سرور معمولاً به سرعت انتقال داده سریعتر مانند 10G، 25G، 40G و حتی 100G نیاز دارند. به علاوه، آداپتورهای سرور دارای نرخ اشغال CPU پایینی هستند، زیرا دارای یک کنترلر شبکه ویژه است که می تواند بسیاری از وظایف را از CPU انجام دهد. برای پاسخگویی به نیازهای مختلف سرعت کاربران از آداپتورهای سرور، FS آداپتورهای 10G PCIe و کارت‌های NIC 25G/40G را منتشر کرده است. این آداپتورهای PCIe که با کنترلر اینتل ساخته شده اند، از پردازنده های چند هسته ای و بهینه سازی برای مجازی سازی سرور و شبکه پشتیبانی می کنند.

نتیجه

عملکرد کارت NIC مستقیماً بر نرخ انتقال داده در کل شبکه تأثیر می گذارد. چه به دنبال آداپتورهای شبکه برای مصارف خانگی باشید یا یک کارت شبکه سرور برای SMB یا مراکز داده، قبل از خرید کارت رابط شبکه باید بدانید که کارت رابط شبکه، جزء و عملکرد NIC و همچنین انواع NIC چیست. . برای آشنایی بیشتر با نحوه خرید کارت شبکه، می توانید این پست را بخوانید: چگونه کارت شبکه انتخاب کنیم؟.

نحوه راه اندازی روتر مودم TP-Link DSL به عنوان اکسس پوینت

اتصال فیزیکی اتصال فیزیکی

مرحله 1. رایانه خود را از طریق کابل به پورت LAN روتر مودم TP-Link DSL متصل کنید.

مرحله 2. روتر را روشن کنید.

راهنمای پیکربندی

مرحله 3. با استفاده از tplinkmodem.net یا آدرس 192.168.1.1 وارد روتر شوید. نام کاربری و رمز ورود پیش فرض هر دو admin هستند (همگی با حروف کوچک).برای تنظیمات اکسس پوینت اینجا کلیک کنید.

مرحله 4. روی Advanced در نوار پیمایش بالا کلیک کنید، سپس Wireless را در پانل سمت چپ انتخاب کنید. نام شبکه بی سیم (SSID) و رمز عبور خود را وارد کنید، سپس روی Save (پایین سمت چپ صفحه) کلیک کنید تا تغییرات شما ذخیره شود.

مرحله 5. روی Advanced > Network > LAN > DHCP Server کلیک کنید. آدرس LAN را به یکی در زیر شبکه روتر اصلی تغییر دهید. تیک کادر Enable for DHCP را بردارید. سپس روی SAVE کلیک کنید.

مثال: اگر IP روتر ریشه 192.168.1.1 با محدوده IP 192.168.1.2-192.168.1.255 باشد، دستگاه TP-Link را روی 192.168.1.101 تنظیم کنید.

توجه: پس از تغییر تنظیمات آدرس IP، باید روتر مودم خود را مجددا راه اندازی کنید، سپس با آدرس IP جدید دوباره وارد روتر مودم شوید.

مرحله 6. روتر مودم TP-Link خود را با کابل اترنت (LAN به LAN) به روتر ریشه متصل کنید و اتصال بی سیم خود را از طریق رایانه خود آزمایش کنید.

تبریک می گویم! همه دستگاه های دارای Wi-Fi شما می توانند به شبکه بی سیم سفارشی شده متصل شوند.